Shiva Samhita - tercera Parte Versos 1 a 20

Śiva Saṃhitā

शिव संहिता
भाषाकासहिता (diálogo celestial)

तृतीयः पटलः(tṛtīyaḥ paṭalaḥ)

Tercera parte (versos 1 a 20)

1
मूलम्- हृद्यस्ति पङ्कजं दिव्यं दिव्यलिङ्गेन भूषितम्।
कादिठान्ताक्षरोपेतं द्वादशार्णविभूषितम्॥ ३॥ १॥
mūlam – hṛdyasti paṅkajaṃ divyaṃ divyaliṅgena bhūṣitam |
kādiṭhāntākṣaropetaṃ dvādaśārṇavibhūṣitam ||3||1||
Texto original:
En el corazón (1) hay un loto maravilloso que posee un liṅga sagrado. Tiene doce pétalos coloreados, ornados con las doce sílabas sagradas de ka hasta ṭha.
Nota:
1. hṛdya, el corazón
1. Paṅkaja, especid de loto de color rosa
2. Liṅga, signo característico, marca, símbolo fálico. En este caso, indica un atributo esencial.
3. Dvādaśārṇa, doce pétalos o sectores.
5. Las doce sílabas son las primeras doce letras del alfabeto sánscrito:

2.
प्राणो वसति तत्रैव वासनाभिरलंकृतः। अहङ्कार
अनादिकर्मसंश्लिष्टः प्राप्याहङ्कारसंयुतः॥ ३॥ २॥
prāṇo vasati tatraiva vāsanābhiralaṃkṛtaḥ |
anādikarmasaṃśliṣṭaḥ prāpyāhaṅkārasaṃyutaḥ ||3||2||
Prāṇa reside allí mismo. Se dice que está adornado con deseos, dotado de karma sin comienzo, y unido con el ego (ahaṅkāra).

3.
प्राणस्य वृत्तिभेदेन नामानि विविधानि च।
वर्तन्ते तानि सर्वाणि कथितुं नैव शक्यते॥ ३॥ ३॥
prāṇasya vṛttibhedena nāmāni vividhāni ca |
vartante tāni sarvāṇi kathituṃ naiva śakyate ||3||3||
Prāṇa tiene varios nombres según sus diferentes actividades. No es posible enumerarlos a todos.

4.
प्राणोऽपानः समानश्चादानो व्यानश्च पञ्चमः।
नागः कूर्मश्च कृकरो देवदत्तो धनञ्जयः॥ ३॥ ४॥
prāṇo’pānaḥ samānaścādāno vyānaśca pañcamaḥ |
nāgaḥ kūrmaśca kṛkaro devadatto dhanañjayaḥ ||3||4||
Prāṇa, apāna, samāna, udāna y vyāna, el quinto; nāga, kūrma, kṛkara, devadatta y dhanañjaya.

5.
दश नामानि मुख्यानि मयोक्तानीह शास्त्रके।
कुर्वन्ति तेऽत्र कार्याणि प्रेरितानि स्वकर्मभिः॥ ३॥ ५॥
daśa nāmāni mukhyāni mayoktānīha śāstrake |
kurvanti te’tra kāryāṇi preritāni svakarmabhiḥ ||3||5||
En este texto he indicado los nombres de los diez hálitos (1) principales; ellos realizan sus tareas en el cuerpo conducidos por sus propios karmas.
Nota:
1. mukhyaprāṇa , hálito o prāṇa que cumple una función importante en el cuerpo.

6
अत्रापि वायवः पञ्च मुख्याः स्युर्दशतः पुनः।
तत्रापि श्रेष्ठकर्तारौ प्राणापानौ मयोदितौ॥ ३॥ ६॥
atrāpi vāyavaḥ pañca mukhyāḥ syurdaśataḥ punaḥ |
tatrāpi śreṣṭhakartārau prāṇāpānau mayoditau ||3||6||
De esos diez, cinco son los principales, y de ellos, yo considero a prāṇa y apāna como los agentes más importantes.

7.
हृदि प्राणो गुदेऽपानः समानो नाभिमण्डले।
उदानः कठदेशस्थो व्यानः सर्वशरीरगः॥ ३॥ ७॥
hṛdi prāṇo gude’pānaḥ samāno nābhimaṇḍale |
udānaḥ kaṭhadeśastho vyānaḥ sarvaśarīragaḥ ||3||7||
Prāṇa está en el corazón, apāna en el ano, samāna en la zona del ombligo, udāna en la zona de la garganta y vyāna impregna todo el cuerpo.

8.
नागादिवायवः पञ्च ते कुर्वन्ति च विग्रहे।
उद्गारोन्मीलनं क्षुत्तृड्जृम्भा हिक्का च पञ्चमः॥ ३॥ ८॥
nāgādivāyavaḥ pañca te kurvanti ca vigrahe |
udgāronmīlanaṃ kṣuttṛḍjṛmbhā hikkā ca pañcamaḥ ||3||8||
Los cinco vāyus que comienzan con nāga producen en el cuerpo lo siguiente: los eructos, la apertura de los ojos, el hambre y la sed, los bostezos y el quinto, el hipo.

9.
अनेन विधिना यो वै ब्रह्माण्डं वेत्ति विग्रहम्।
सर्वपापविनिर्मुक्तः स याति परमां गतिम्॥ ३॥ ९॥
anena vidhinā yo vai brahmāṇḍaṃ vetti vigraham |
sarvapāpavinirmuktaḥ sa yāti paramāṃ gatim ||3||9||
Quien sabe que el cuerpo es un microcosmos (1) constituído de esa manera, es liberado de todos los vicios y alcanza la meta final.
Nota:
1. Brahmāṇḍa , el huevo (aṇḍa) de Brahma, el universo.

10.
अधुना कथयिष्यामि क्षिप्रं योगस्य सिद्धये।
यज्ज्ञात्वा नावसीदन्ति योगिनो योगसाधने॥ ३॥ १०॥
adhunā kathayiṣyāmi kṣipraṃ yogasya siddhaye |
yajjñātvā nāvasīdanti yogino yogasādhane ||3||10||
En seguida enseño cómo obtener el éxito en el Yoga. Los yoguis que lo saben no fallan en su práctica del Yoga.

11.
भवेद्वीर्यवती विद्या गुरुवक्त्रसमुद्भवा।
अन्यथा फलहीना स्यान्निर्वीर्याप्यतिदुःखदा॥ ३॥ ११॥
bhavedvīryavatī vidyā guruvaktrasamudbhavā |
anyathā phalahīnā syānnirvīryāpyatiduḥkhadā ||3||11||
La sabiduría es potente y útil si proviente de la boca de un gurú, de lo contrario es impotente, estéril y trae un gran sufrimiento.

12.
गुरुं सन्तोष्य यत्नेन ये वै विद्यामुपासते।
अवलम्बेन विद्यायास्तस्याः फलमवाप्नुयात्॥ ३॥ १२॥
guruṃ santoṣya yatnena ye vai vidyāmupāsate |
avalambena vidyāyāstasyāḥ phalamavāpnuyāt ||3||12||
El que se dedica celosamente a la sabiduría hace feliz a su gurú y gana rápidamente la recompensa de tal sabiduría.

13.
गुरुः पिता गुरुर्माता गुरुर्देवो न संशयः।
कर्मणा मनसा वाचा तस्मात्सर्वैः प्रसेव्यते॥ ३॥ १३॥
guruḥ pitā gururmātā gururdevo na saṃśayaḥ |
karmaṇā manasā vācā tasmātsarvaiḥ prasevyate ||3||13||
Sin dudas el gurú es como un padre, el gurú es como una madre, el gurú es como un Dios. Y por eso debe ser honorado (sevā) por todos en pensamiento, palabra y obra.
Nota:
1. Sevana , homenaje, reverencia que recibe el gurú.

14.
गुरुप्रसादतः सर्वं लभ्यते शुभमात्मनः।
तस्मात्सेव्यो गुरुर्नित्यमन्यथा न शुभं भवेत्॥ ३॥ १४॥
guruprasādataḥ sarvaṃ labhyate śubhamātmanaḥ |
tasmātsevyo gururnityamanyathā na śubhaṃ bhavet ||3||14||
Todo lo que es bueno para el yo se obtiene a través de la gracia del guru, por lo que el gurú debe ser servido constantemente, de lo contrario nada puede ser favotable.

15.
प्रदक्षिणत्रयं कृत्वा स्पृष्ट्वा सव्येन पाणिना।
अष्टांगेन नमस्कुर्याद् गुरुपादसरोरुहम्॥ ३॥ १५॥
pradakṣiṇatrayaṃ kṛtvā spṛṣṭvā savyena pāṇinā |
aṣṭāṃgena namaskuryād gurupādasaroruham ||3||15||
Se debe caminar tres veces alrededor del gurú y luego uno debe postrarse ante él tocándole sus pies con la mano derecha.

16.
श्रद्धयात्मवतां पुंसां सिद्धिर्भवति निश्चिता।
अन्येषाञ्च न सिद्धिः स्यात्तस्माद्यत्नेन साधयेत्॥ ३॥ १६॥
śraddhayātmavatāṃ puṃsāṃ siddhirbhavati niścitā |
anyeṣāñca na siddhiḥ syāttasmādyatnena sādhayet ||3||16||

17, 18.
न भवेत्संगयुक्तानां तथाऽविश्वासिनामपि।
गुरुपूजाविहीनानां तथा च बहुसंगिनाम्॥ ३॥ १७॥
मिथ्यावादरतानां च तथा निष्ठुरभाषिणाम्।
गुरुसन्तोषहीनानां न सिद्धिः स्यात्कदाचन॥ ३॥ १८॥
na bhavetsaṃgayuktānāṃ tathā’viśvāsināmapi |
gurupūjāvihīnānāṃ tathā ca bahusaṃginām ||3||17||
mithyāvādaratānāṃ ca tathā niṣṭhurabhāṣiṇām |
gurusantoṣahīnānāṃ na siddhiḥ syātkadācana ||3||18||
La perfección nunca llega para aquellos que se dedican a los placeres mundanos, que no tienen fe, que no respetan al gurú, que son demasiado sociables o promiscuos, que admiten la mentira, que hablan con torpeza y que no complacen a al gurú.

19, 20.
फलिष्यतीति विश्वासः सिद्धेः प्रथमलक्षणम्।
द्वितीयं श्रद्धया युक्तं तृतीयं गुरुपूजनम्॥ ३॥ १९॥
चतुर्थं समताभावं पञ्चमेन्द्रियनिग्रहम्।
षष्ठं च प्रमिताहारं सप्तमं नैव विद्यते॥ ३॥ २०॥
phaliṣyatīti viśvāsaḥ siddheḥ prathamalakṣaṇam |
dvitīyaṃ śraddhayā yuktaṃ tṛtīyaṃ gurupūjanam ||3||19||
caturthaṃ samatābhāvaṃ pañcamendriyanigraham |
ṣaṣṭhaṃ ca pramitāhāraṃ saptamaṃ naiva vidyate ||3||20||
El primer signo (lakṣaṇa) favorable es confiar en que la práctica será fructuosa. El segundo es tener fe (śraddhā ); el tercero es honrar al gurú, el cuarto es actuar con ecuanimidad; el quinto es restringir los sentidos (indriyanigraha ), el sexto es ser moderado en la alimentación (pramitāhāra); no hay séptimo.